Vrijheid
Deze column schrijf ik op 4 mei, nog voor de dodenherdenking. Als fulltime thuiswerker mocht ik bij uitzondering vandaag eens naar kantoor in Rotterdam. Tijdens de middagpauze liep ik een rondje door de stad.
Verschillende vlaggen hingen halfstok en bij het monument van het verzet bij de Kruiskade lag een mooi bloemstuk met witte bloemen. Het monument is een beeld van een staande mannenfiguur. Door zijn houding met rechte rug en geheven hoofd maakt hij een trotse en uitdagende indruk. Het beeld heet dan ook ‘ongebroken verzet’.
Door dit monument, de vlaggen werd ik tijdens een drukke werkdag terecht weer even stil gezet bij de oorlog al zoveel jaren geleden. Zoals op de website staat van het 4&5 mei comite: ‘We herdenken dan iedereen die tijdens de Tweede Wereldoorlog is omgekomen of vermoord, of is omgekomen in oorlogssituaties en bij vredesoperaties na de Tweede Wereldoorlog’. Ik vind het altijd weer een indrukwekkend moment om bij stil te staan. En zeker als het Wilhelmus heeft geklonken en we richting Bevrijdingsdag gaan. Bijna als een opluchting. En vandaag, bij het verschijnen van deze column, vieren we onze vrijheid. Die vrijheid die we nog steeds hebben in Nederland.
Tijdens de herfstvakantie twee jaar geleden hebben mijn vrouw en ik Yad Vashem bezocht. Daar ga je met een bezwaard gevoel naar binnen en kom je nog somberder naar buiten. Dat bezoek maakte op mij een onuitwisbare indruk. De stapel schoenen uit een concentratiekamp, die pop van een Joods meisje of vele andere persoonlijke voorwerpen die daar zijn tentoongesteld. Na het bezoek stap je weer de stad Jeruzalem in met witte straten en huizen en veel zonlicht. Het voelde bijna als een bevrijding om uit die donkere atmosfeer weer naar buiten te stappen.
Ook nu moest ik weer terugdenken aan dat bezoek en het moment dat we weer buiten stapten. We vieren vandaag onze vrijheid. En dat is een groot goed. Ook in Papendrecht doen we dat ieder jaar weer. Nu natuurlijk anders dan anders, maar volgend jaar wellicht weer zoals vanouds. Het is goed om te zien dat de jongere generatie hierin ook wordt meegenomen. Dat ieder jaar het oorlogsmonument wordt geadopteerd door een school bijvoorbeeld. Het is goed om onze vrijheid te vieren, desnoods alleen binnenshuis en in rust. Maar wel om ervan te genieten en te beseffen dat het vroeger hier en nu in veel andere landen heel anders was en is.
